Hier een sfeerimpressie van dag 4

Dag vier van de tocht naar herstel, Melangkah. Vanochtend iets te laat opgestaan maar we stonden bij, we sliepen bij, onze pelotonsmaat Evert Top. Gisteravond werden we ook nog verblijd met de komst van Henk Hoornenborch. Ik weet niet of ik dat al verteld had, maar dat maakte dat we wat later naar bed gingen maar het was erg gezellig.

Vanochtend constateerde Purvis dat hij nog steeds last had van zijn enkel waar die er gisteravond doorheen was gegaan. O ja dat heb ik wel verteld, gisteravond doorheen was gegaan.

We zijn gestart we hebben iets gesmokkeld we zijn iets verder weggegaan want anders zouden we het niet gaan redden. Niet te veel hoor, maar half verwege, even kijken om een uur of een elf hadden we met Jaap Medendorp afgesproken. Jaap een geïnterviewde van de van de Mutsdas podcast en daarnaast een zeer aimabel mens. Trakteerde ons op een lekker gebakje en een kop koffie bij de alom bekende bakkerij in die omgeving, Schreuder in Uddel. Jaap woont zelf in Apeldoorn waar ook een dependance zit of het hoofdkantoor of de hoofdwinkel van Schreuder.

Opgelopen, onderweg werd er getoeterd komt daar in één keer Jimmy uit de auto te zitten. Jimmy is degene die samen met Debbie gereageerd heeft op een oproep van mij op LinkedIn om ons administratief te ondersteunen. Hij had een auto gekocht en was samen met zijn vrouw Rachel en die was voor onderhoud bij een garage en toen hadden ze het idee geopperd of Jimmy dan want die zit volgens mij vol met dat soort ideeën, gaan we even bij Stefan langs.

Nou en toen vertelde ik dat ik twee uur later met Nico en met Ad van der Kreeken had afgesproken. Nou daar zijn ze dus ook nog even naartoe gereden dus ergens rond 1 waren we in Vierhout, hebben een bakje koffie gedaan en heb ik Nico een cadeautje mogen overhandigen voor het alle werk. Het stille werk wat hij op de achtergrond doet, waarmee hij de Stichting Jouw Verhaal maar ook dit Moluks initiatief, nou ja, de kwestie aanhangig maakt en in beeld brengt door die website op een fantastische manier vorm te geven.

Nou toen ik daar weg ging toen was het even stompen nog en nou waar ik al bang voor was, Ad van der Kreeken liep nog een stukje mee, maar toen hij me alleen had gelaten, nou toen sloeg het noodlot toe want ik was echt volledig de weg kwijt dus heb ik Purvis gebeld en die heeft me een kilometer of 3 verderop neergezet. Ja ik denk zeg het maar en toen ben ik naar Zwolle gelopen nou gelukkig was het weer lekker warm nou in Zwolle de laatste kilometer ben ik ook nog even opgehaald door Purvis.

Nou dan liep ik met mijn tong op mijn schoenen of hoe noem je dat en we hadden om 7 uur afgesproken met vertegenwoordigers van de Molukse Zwolse gemeenschap en werden daar opgehaald gewacht door Dian en Nico en ja, ik weet haar naam niet meer maar de vrouw die wiens man Molukker was daar zijn we bij het Namenmonument wezen kijken. Het Namenmonument met alle namen van de KNIL militairen die naar Zwolle zijn verhuisd/verplaatst/gedeporteerd, ja, hoe je het ook wil noemen, ze zijn allemaal overleden en het mooie was dat er een afkorting op stond en dat betekende in het Maleis vader en dat waren dus allemaal vaders en die zijn allemaal overleden en nou goed daarnaast was het mooie dat alle Molukse graven dat die dus voor eeuwig afgekocht zijn door de gemeente maar daarnaast vond ik eigenlijk ook mooi dat had ik nog nooit gezien in ieder geval dat elk graf voorzien was van een veteranen teken. Ja het is een kleine pleister op de wonden natuurlijk maar het is in ieder geval de bevestiging dat de Molukse KNIL militairen als veteraan gezien worden. Nou daar nog even gediscussieerd nou niet zozeer gediscussieerd maar in ieder geval even gelevel’d en even gedachten uitgewisseld wat of de actie zin heeft of de actie wellicht ondersteund kan worden wat voor zin het heeft allerlei vragen kwamen voorbij en hebben we even nou ja van gedachten gewisseld zijn we weer in de auto gestapt naar de krachtcentrale gegaan al waar Dirk Dijk ons kon behandelen in ieder geval hoe heet dat Edu van zijn pijn aan zijn enkel verlossend door ‘m goed in te tapen en mij goed te masseren met kuitjes en mijn bovenbenen.

Daarna zijn we verder gereden naar Huub. Huub en z’n vrouw en dochter Chloé die hebben ons ontvangen in een prachtig huis met uitzicht over de IJssel, en nu is het alweer half elf kwart voor elf dus weer veel te laat. Morgen laatste dag op naar eh nou Westerbork. We hebben nog even de RTV Oost en eh RTV Drenthe geactiveerd. Nou, kijken en de telegraaf kijken of dat nog wat uithaalt als ze geïnteresseerd zouden zijn dan zouden ze reageren. Ik ben benieuwd eh ik ben niet ontevreden over de pers aandacht die we tot nu toe hebben gehad maar alles wat erbij komt is natuurlijk meegenomen.

Nou, ik kan nu al terugzien op een zeer geslaagde week. Ik hoef in ieder geval qua huidskleur niet meer op vakantie. En, eh, zeer dankbaar voor hetgeen het tot nu toe heeft opgeleverd en de laatste woorden zal ik morgen tot jullie richten als ik weer huiswaarts keer samen met Edu. Nou, welterusten, hoi.