Vandaag vroeg vertrokken vanuit ons slaapplek bij Purvis thuis in Den Dungen. Richting Lunteren. En het beloofde een mooie dag te worden. Helder weer. Je voelde de verzengende hitte al in de lucht hangen.

En op een gegeven moment moest ik toiletteren, zeg maar, in de vrije natuur. En ik loop een talud op om bij Purvis wc-papier te halen. Ik daal af en ik zie een wandelaar aankomen. Ik denk nou even snel, want anders ziet die kerel mij nou mijn behoefte doen. En ik ben klaar, ik loop richting Lunteren om het zo maar te zeggen. Ik kruis die kerel. Zeg die kerel gedag. Dag meneer, zegt die kerel en daarna, ja passeert ie mij en komt achter mij aan en ik zeg van goh bent u de weg kwijt ofzo kan ik u helpen? En op het moment dat ik dat zeg hoor ik uit zijn telefoon mijn podcast afspelen. En ik zeg in volle verbazing midden hè om 5 uur ‘s-ochtends in volle verbazing zeg ik tegen de kerel: Dat ben ik! En ja, ik was echt ik was echt helemaal perplex. Was het dus een van mijn trouwste luisteraars en donateurs: Les Luisman. Nou ik heb echt nog, nou de laatste 10 jaar heb ik niet zo’n goede grap meegemaakt dus ik was erg erg verrast en nou Les heeft met stukken met me meegelopen en nou Les nog super bedankt, echt het is een verhaal voor m’n leven gebleven.

Nou het landschap werd gekenmerkt door veel rivieren, de Maas de Waal, ik denk dat we 3 of 4 keer een pontje hebben moeten nemen uiteindelijk in Tiel zijn aangekomen. En we zouden onderweg, oh nee daarvoor hebben we de journalist Soran van Dagblad Trouw en de fotograaf hebben we ontmoet Simon van kamp Vught die we gisteravond hebben gezien, die had Edu, Purvis dus, meegenomen opgehaald uit kamp Vught en die werd ook geïnterviewd en Gusto Hethari, andere Molukker die ik 2 keer heb mogen interviewen, bestuurslid van molukkers bij de krijgsmacht die liep ook een stukje mee en werd ook geïnterviewd.

En wij liepen naar Ommeren naar Cafetaria Calimero, en ja mijn fantastische sponsor Jaap Vermeer die eigenlijk niet vernoemd wil worden of genoemd wil worden trakteerde ons daar op een heerlijke lunch, als je het zo warm hebt en behoefte aan vet hebt. Lekkere patat met dubbel mayonaise, lekkere sinas en kaassoufflé na alles wat we daar hadden Toen zijn nadat we innige afscheid van Jaap hebben genomen zijn we naar richting de pont weer gelopen, een van de andere pontjes, o ja die naar Tiel. En Gusto en Simon liepen met me mee en hebben we daar afscheid genomen en werden door Edu Purvis dus thuisgebracht.

Nou ik heb lopen stompen naar Lunteren waar Fintje ons stond op te wachten met haar buurvrouw, ben de naam vergeten, sorry. En die zijn van de stichting die het Molukse werk hier in de gemeente doen en zijn we naar het Moluks museum geweest op de Dorpsstraat, hebben daar het schildje met ons logo aangeboden en daarna ben ik naar de fysiotherapeut gegaan, Ben Tiggelaar, nou ik kan veel zeggen maar dit was toch een van de beste sportmasseurs die ik die ik mee heb mogen maken, de man is, ziet slecht, en hoe noem je dat ook weer? Nou ziet slecht en ziet alleen nog zwart en wit en dat dan voor twee procent of zo, dus zijn handen zijn zijn ogen, nou heeft me opgeknapt zijn we naar Evert Top gegaan, mede bestuurslid van Stichting Jouw verhaal of bestuurslid van Stichting Jouw Verhaal en mede pelotonsgenoot van Purvis en mij en alvorens bij hun aan het landen hebben we ook nog biertje gedronken met Henk Hoornenborch, ook uit ons uit ons peloton van 42 jaar terug of in ieder geval ECO en die was hier als vrijwilliger met bejaarden op  vakantie en dus dat was ja was een geweldig geweldig weerzien, niet dat ik nou heel veel met hem optrok vroeger want hij was chauffeur maar ja dat je dan toch iemand 42 jaar daarna dan toch weer ziet en dat het gezellig is en ja dat dat deed mij wel wat.

Nou vanavond lekker gegeten. Moluks gegeten, want Evert is getrouwd met ‘n Molukse met Saskia. De eerste keer dat ik haar zag, ja supergrappig mens en dus dat was ja het was heel fantastisch.

Enige, ja smet op de avond is dat Purvis bij het betreden van zijn bus of in ieder geval het uitstijgen van z’n bus door zijn enkel ging en er zit nu echt een gigantisch ei op zijn enkel dus we moeten even kijken hoe dat hoe dat morgen gaat, nou ik ga lekker tukken en tot morgen, hoi.